Tja, dit jaar werd ik 55 en normaal gesproken besteed ik weinig aandacht aan de blijde gebeurtenis die een ieder van ons jaarlijks overkomt zolang je maar blijft doorademen. 55 dus en ik moest er aan denken dat iemand mij vorig jaar al had gezegd dat ik nu in aanmerking kom voor een seniorenflat. Hallooooo!!! Mag ik nog even wachten alstublieft? Tijdens een optreden in een verzorgingshuis vertelde ik dat ik net 55 was geworden aan het veel oudere publiek. " Je bent nog een kuiken" riep een oudere dame. "Ik heb een aambei die ouder is dan jij" riep een 88-jarige ras Amsterdammer tot enorme hilariteit van alle aanwezigen inclusief mijzelf. Heerlijk dat soort grappen!! En mijn zoon die net 18 geworden was stelde voor om gezamenlijk naar Swiebertje te gaan kijken. De kunst van het leven zit in de humor. Je stopt niet met lachen als je oud wordt, je wordt oud als je stopt met lachen. Daar ga ik mij zeker aan vasthouden! Ik probeer ook hier en daar wel wat humor in het optreden te stoppen. De ene keer lukt dat beter dan de andere keer. Het hangt ook van de zaal of de huiskamer af waar ik een optreden verzorg. Niet iedereen heeft hetzelfde gevoel voor humor maar goed, niet geschoten is altijd mis. 55 jaar is ook de minimale leeftijd om mee te mogen doen aan het Ouderen Songfestival wat dit jaar voor de 33ste keer wordt georganiseerd. En je raadt het al, ik heb mij gelijk ingeschreven en wel met een eigen liedje die ik regelmatig breng in de verzorgingshuizen: 'Ons Bankje aan de Plas'. Dat liedje verteld over twee oude mensen die al heel lang bij elkaar zijn zoals bijvoorbeeld mijn ouders die volgend jaar hun 60-jarig trouwfeest hopen te mogen meemaken. En dan ben ik pas 56, inderdaad een kuiken nog!
Uit eigen ervaring kunnen wij melden dat de mensen waar hij voor zingt altijd zeer geroerd zijn. Men noemt hem zelfs: 'Onze René'.