Waarom muziek uit de jaren ’50–’70 ouderen opnieuw laat stralen

Soms hoef je maar één akkoord aan te slaan. Eén herkenbaar intro, één zinnetje uit een lied dat iedereen allang vergeten waande… en ineens gebeurt er iets magisch. Laatst nog, tijdens een optreden in een zorginstelling: de eerste klanken van “All I Have to Do Is Dream” vulden de huiskamer. Een mevrouw die de hele middag stilletjes in haar stoel had gezeten, richtte zich op. Haar ogen begonnen te glinsteren en ze fluisterde zachtjes de woorden mee. Toen het refrein kwam, zong ze voluit. Het ontroerde iedereen in de ruimte — en mij misschien nog wel het meest. Dat is de kracht van muziek uit de jaren ’50–’70.

Het zijn geen liedjes, het zijn herinneringen. Het is de geur van een dansavond, de brommertochten, de eerste liefde, jeugdvrienden, een jukebox in een café… De muziek raakt iets dat diep verscholen ligt, maar nooit verdwenen is.

Herinneringen die weer tot leven komen

Veel ouderen hebben hun jeugd beleefd in een tijd waarin muziek nog écht een belevenis was. Je luisterde naar Radio Luxemburg onder de dekens, kocht je eerste singletje met je spaargeld of stond verliefd tegen iemand aan gedrukt op een dansavond. Als die liedjes klinken, komt het allemaal moeiteloos terug. Je ziet het in hun ogen: ze gaan even terug naar toen. En dat werkt zelfs bij mensen die door dementie soms de draad kwijtraken. De melodie van vroeger vindt altijd een weg naar binnen. Muziek herkent geen leeftijd — alleen gevoel.

De huiskamersfeer maakt het verschil

In mijn optredens zoek ik altijd die warme, gezellige huiskamersfeer op. Geen groot podium, geen afstand. Ik sta er gewoon tussen de mensen. Met mijn akoestische en elektrische gitaar, orkestbanden en vooral met de verhalen die ik tussendoor vertel. Humor, kleine weetjes over artiesten, herkenbare momenten uit het leven — het hoort er allemaal bij. De Rock & Rollator Show+ is een dikke knipoog naar de Jaren ’50, ouder, misschien wat trager… maar nog lang niet versleten. Tussen de liedjes door wordt er gelachen, gezongen, soms even een traan weggepinkt. En hoe mooi is het als je ziet dat iemand die normaal moeizaam beweegt, toch even met de voet mee tikt of zachtjes in de maat wiegt?

Die kleine wondertjes vergeet je nooit

Ik maak zoveel bijzondere dingen mee. Zo was er eens een heer die al maanden bijna niet sprak. Bij de eerste tonen van “Blue Suede Shoes” ging zijn gezicht open. Hij begon zachtjes te zingen, woord voor woord. Zijn dochter keek me aan met tranen in haar ogen en fluisterde: “Dit heb ik in geen jaren gehoord.”Of die middag waarop een hele tafel spontaan elkaars handen vastpakte toen ik “What A Wonderful World” speelde. De hele ruimte voelde als één familie. Dat zijn de momenten die je bijblijven. Dat zijn de momenten die het werk zoveel meer maken dan entertainment.

Met een verwarmd hart naar huis

Aan het eind van elke show is er altijd dankbaarheid — van de ouderen, van de zorgmedewerkers, van de familieleden. Maar ook van mij. Elke middag, elke glimlach, elke herinnering die weer tot leven komt… ik neem het allemaal mee naar huis. Het is een voorrecht om dit te mogen doen. Wil je een middag vol muziek, herkenning, humor en een vleugje ontroering? Ik kom graag langs om samen een onvergetelijke tijdreis te maken.

Liefs, René Meijer De Amazing Meezing Show+ renemeijer.nl